Post festum
Serija javnih tribina u organizaciji DIZALICE nastavljena je u ponedeljak 20. decembra u prostoru galerije Kulturnog centra Novog Sada.

Za razliku od prethodne tri, na prvi pogled, ova tribina nije imala za cilj direktno podsticanje dijaloga na aktuelne teme koje se tiču društvene klime i javne scene u kulturi i umetnosti u lokalnoj sredini, već se bavila jednom istorijskom temom a to je istorijat, uređivačka politika i praksa “Tribine mladih” u periodu 1954 -77., kao uz paralele sa institucijama i protagonistima kulture aktivne na lokalnoj i široj scene u današnjem vremenu.

Na početku je pred brojnim gostima, uključujući i ljude iz kulturnog i javnog života Novog Sada, pročitano pismo jednog od predviđenih uvodničara – prof.dr. Zvonka Makovića (Filozofski fakultet, Sveučilište u Zagrebu) koji zbog bolesti nije bio u situaciji da prisustvuje događaju. U svom pismu, prof. Maković se osvrnuo na period svoje saradnje sa urednicima Tribine mladih (1969-71.), na tadašnju situaciju u Novom Sadu i SFRJ, kao i na položaj i značaj Tribine mladih na ovom prostoru. Gospodin Maković je takođe skrenuo pažnju na komunikacijsku ulogu koju je Tribina mladih vršila pre svega kroz saradnju i razmenu programa sa Ljubljanom, Zagrebom i Beogradom.

Uvodnim rečima prisutnima su se potom obratili Želimir Žilnik (filmski reditelj i glavni urednik Tribine mladih 1961-62.) i Darko Hohnjec (knjižar i direktor Tribine mladih u period između 1971. i 1973.).
U svojoj uvodnoj reči Žilnik je naglasio značaj ove institucije u posleratnom periodu nekadašnje Jugoslavije, ali i značaj tadašnje društvene i kulturne klime koji je doveo do postojanja i razvijanja kulturne institucije ovog tipa. Poseban uslov za razvoj i opstanak nekadašnje Tribine, Žilnik je video u jednopartijskom sistemu SFRJ u kom je kultura istovremeno bila i podsticana i kontrolisana od strane različitih tela vlasti. Žilnik se potom osvrnuo na period prve polovine 70-ih godina u kom se može prepoznati svojevrsno jačanje autoriteta vlasti i obračun sa slobodnijim formama umetničke produkcije, kao i obračun sa konkretnim autorima u polju književnosti, filma, likovnih umetnosti.

Obraćanje Hohnjeca baziralo se na pojašnjenju rada i uređivačke politike sa pozicije direktora Tribine na kojoj se nalazio u periodu posle smenjivanja Judite Šalgo (od 1971. do leta 1973. godine). Tokom svog izlaganja, Hohnjec je otvorio temu komunikacije uredništva Tribine mladih sa organima vlasti kroz pominjanje nekoliko konkretnih primera pritisaka i problematizacije rada tribine iz tadašnjih institucija državnog (gradskog i pokrajinskog) aparata. Tribina je protekla uz aktivno učešće značajnog broja prisutnih sugrađana. Između ostalih, svoje mišljenje su izneli i Slavko Bogdanović, Prvoslav Marić, Zoran Mirković, Bora Mirosavljević, Kristian Lukić.

U okviru tribine prikazani su i dokumentarni materijali iz privatnih arhiva Slavka Bogdanovića i Bogdanke Poznanović, kao i iz dokumentacije Centra za nove medije_kuda.org.

---